ادویه ها علاوه بر خوش طعم تر کردن غذاها، به عنوان نگهدارنده مواد غذایی هم مورد استفاده قرار می گیرند و همین طور خواص دارویی گسترده ای دارند.
در هنر آشپزی، کلمه ادویه به هر قسمت خشک شده از گیاه، به غیر از برگ اشاره می کند که برای چاشنی و طعم دادن به دستور غذا استفاده می شود، اما به عنوان ماده اصلی استفاده نمی شود. اما چرا اغلب به برگ های خشک شده ادویه نمی گوییم؟
برگ گیاهان که به صورت خشک شده مورد استفاده قرار می گیرند گیاهان دارویی محسوب می شوند. هر قسمت دیگری از گیاه، از جمله پوست خشک، ریشه، دانه ها، شاخه ها یا هر قسمت دیگری از گیاه بجز برگ آن، ادویه محسوب می شود.
امروزه هند بزرگ ترین مصرف کننده، تولید کننده و صادرکننده ادویه جات در جهان است و ادویه های هندی از جمله بهترین و مرغوب ترین ادویه ها در جهان محسوب می شوند. اگر بخواهیم با نگاهی به طول تاریخ، بزرگ ترین و مشهورترین خاستگاه ادویه را معرفی کنیم باید از کشور هند نام ببریم.
ادویه های هندی به دلیل رایحه منحصر به فرد و طعم و مزه جادویی و همین طور خواص ارزشمند، پرطرفدارترین ادویه ها در سطح جهان هستند و از طرفی بزرگ ترین بازار داخلی ادویه متعلق به کشور هند است .به بیانی دیگر این کشور عمده ترین تولیدکننده، مصرف کننده و صادر کننده ادویه در جهان است.
کشور هند از میان 109 گونه ادویه شناخته شده در جهان، 75 گونه آن را دارا است. آشپزی ایرانی با ادویه ها دوستی دیرینه ای دارد و خصوصاً برخی از ادویه ها کاربرد زیادی در تهیه انواع غذاها، شیرینی ها و دسرهای ایرانی دارند. یکی از مهم ترین ادویه های ایرانی زعفران است که در غذاهای اصیل ایرانی و دسرهایی مانند شله زرد مورد استفاده قرار می گیرد. این ادویه گران قیمت را تقریباً در تمام غذاها می توان مورد استفاده قرار داد. از دیگر ادویه های ایرانی می توان به دارچین، زنجبیل، زیره، زردچوبه، فلفل سیاه، آویشن، پودر سیر، پودر پیاز و… اشاره کرد.