چای کوهی (گل کوفته ) 75 گرم

ین گیاه در ایران، با نام‌های پشموک (استان کهگیلویه و بویراحمد)، گل کوفته، سنبله زیبا، چای کوهی، پشمینه علف، پشم العلف (استان البرز) ،گل کوفته(همدان) گل کوو(کوو=کبود) (کردستان)، توکلیجه (آذربایجان) پشمینه و کرک گربه (الیگودرز، بختیاری و شیراز) ،کُلکِنَه( = کرکینه، لرستان)،کرک خرگوش(لرستان)، گل پهپووک/دێباڤ(کردهای خراسان) گل گُربه (خوانسار، فریدن،فریدونشهر) شناخته می‌شود.در اصفهان هالوله و دربرخی نواحی اولیله نامیده می شود. چای کوهی به عنوان مسکّن برای ناراحتی‌های گوارشی استفاده می‌شود.[3] این گیاه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است. چای کوهی بازکننده قولنج‌های سرد مزاج مدر بول و بازکننده عادت ماهانه در زنان و متلاشی‌کننده سنگ مجاری ادراری و صفراوی است. افراد دارای مزاج گرم از این گیاه کمتر بنوشند و با داروهای دیگر مصرف نمایند زیرا خوردن زیاد چای کوهی ادرار را خون آلود می‌کند. خوردن این گیاه می‌تواند اخلاط بلغمی غلیظ بدن را که در شش‌ها یا امعاء یا رحم متمرکز شده‌اند دفع سازد. همچنین خوردن معجون چای کوهی و عسل قوای جنسی را بهبود می‌دهد.